از جمله عطاهایی که خدای متعال فقط به امام حسین علیه السلام داده، به زیارت ایشان مربوط می شود. بدین معنا که زیارت ایشان حتی در حالت ترس نیز استحباب دارد وچه بسا ثواب آن دوچندان می شود. در حالی که حج با همه عظمتی که دارد، مشروط به خالی بودن مسیر از خوف وخطر است وجمع فراوانی از فقها فرموده اند که اگر شخصی بدون اعتنا به این شرط حج بگزارد وطی راه خطری متوجه او شود، حج او صحیح نیست. برخی پا را از این هم فراتر نهاده وفرموده اند: اگر راه توأم با خوف وخطر باشد ولی شخص به سلامت به حج برود، حج او صحیح نخواهد بود؛ زیرا چنین شخصی به این شرط که یکی از شروط استطاعت است اعتنا نکرده است. روشن است که مفهوم استطاعت فقط ناظر به استطاعت مالی نیست وامنیت راه را نیز شامل می شود ودر حالاتی که راه ایمن نیست استطاعت حاصل نمی شود.
اما زیارت امام حسین علیه السلام حتی در حال خوف وترس استحباب دارد ونسبت به آن سفارش شده است. در طی تاریخ با این که زمامداران ستمگر، زائران حرم حضرت سیدالشهدا علیه السلام را به زندان می افکندند وچه بسا دست وپای آنان را می بریدند واموالشان را مصادره می کردند، ولی با این حال شنیده نشده است که ائمه علیهم السلام آنان را از این کار نهی کرده باشند، بلکه آنان را به این کار تشویق می فرمودند. روایت شده است که ابن بکیر به امام صادق علیه السلام عرضه داشت: هرگاه از منطقه ارجان می گذرم دلم برای زیارت بارگاه جدت [امام حسین علیه السلام] پر می کشد، ولی وقتی بدان جا می روم در تمام طول راه از سلطان وجاسوسان ونگهبانان مسلّح، سخت هراسناک ووحشتزده هستم. امام به او فرمود:
یابنَ بُکیر، أما تُحِبُّ أن یراکَ اللّه فینا خائِفاً، أما تَعلَمُ أَنَّهُ مَن خافَ لِخَوفِنا أظَلَّهُ اللّه فی ظِلِّ عَرشِهِ، وکانَ مُحدّثهُ الحسین علیه السلام تحتَ العرشِ وآمَنَهُ اللّه مِن أفزاعِ یومِ القیامةِ، یَفزعُ النّاسُ ولا یفزعُ، فإن فَزِعَ وَقَّرَتهُ الملائکةُ وسَکَّنَتْ قَلبَهُ بِالبِشارةِ؛ ای پسر بکیر، دوست نداری خدا ببیند که به خاطر ما ترسیده ای؟ آیا نمی دانی که هرکس به خاطر ما بترسد، خدا او را در سایه عرش خود جای می دهد وامام حسین علیه السلام در زیر عرش الهی [همدم و] هم سخن او خواهد بود وخدا او را از هول وهراس قیامت ایمن می دارد؟
چنین کسی وقتی مردم وحشت زده می شوند هراسناک نمی شود؛ زیرا به محض آن که وحشت زده شود فرشتگان او را دلداری می دهند وبا بشارت دادن به وی، او را آسوده خاطر می کنند.
همین مسأله باعث شده است که زائران بارگاه ابا عبداللّه الحسین علیه السلام در سرما وگرما ودر اوضاع دشوار وبا وجود خطرهای گوناگون ودوری راه به سمت بارگاه ملکوتی آن حضرت بیایند وهمین امر باعث شده است که امام صادق علیه السلام با چنین تعابیر بلند ودرخشانی آنان را بستاید:
اللهم إنّ أعدائَنا عابوا علیهم خُروجَهم فَلَمْ ینهَهُمْ ذلکَ عَنِ الشّخوصِ إلَینا وَخِلافاً مِنهُم علی مَن خالَفَنا فَارْحمْ تِلکَ الوُجوهَ الّتی قَد غَیَّرَتها الشّمسُ... اللّهم إنی أستَودِعُکَ تلکَ الأنفسَ وتلکَ الأبدانَ حتّی نُوافِیَهم علی الحوضِ یومَ العَطَشِ؛ خدایا، دشمنان ما بر بیرون آمدنِ آنان خرده گرفتند ولی این کار آنان را از آمدن نزد ما باز نداشت وآنان با مخالفان ما از در مخالفت درآمدند. پس بار خدایا این چهره هایی را که تابش آفتاب رنگشان را دگرگون کرده است مورد لطف ورحمت خود قرار ده... خدایا من این جان ها واین پیکرها را در نزد حضرتت به ودیعت می نهم تا در روز تشنگی در کنار حوض کوثر با آنها ملاقات نماییم.
در حدیث محمدبن مسلم آمده است که امام باقر علیه السلام به او فرمود: آیا نزد قبر امام حسین می آیی؟ گفت: آری، البته با بیم وهراس. حضرت به او فرمود:
ما کانَ مِن هذا أشدُّ فالثّوابُ فیهِ علی قدرِ الخَوف؛ در این راه هرچه سختی ها بیشتر باشد، ثواب نیز بیشتر و به اندازه ترس است.
کسی که در راه خدمت به سیدالشهدا علیه السلام سختی ها ومشکلات را تحمل کند، بی شک پاداشش بیش از دیگران خواهد بود، وآن دشواری ها نیز لطفی است که خدای متعال در حق او روا داشته است. برای مثال کسی که یک میلیون تومان در این راه مصرف کند واین مبلغ ده درصد دارایی او باشد، وشخص دیگری همین مبلغ را در راه سیدالشهدا علیه السلام مصرف کند ولی این مبلغ پنج درصد دارایی اش را تشکیل دهد، بی شک ثواب عمل شخص اول بیشتر خواهد بود.
شخص کارگری با دسترنج خود حسینیه ای در شهر خود بنا کرد؛ بدین ترتیب که از صبح تا شب کار می کرد ودر پایان روز، مزد کار روزانه اش را به سه قسمت تقسیم، وثلث آن را به نام امام حسین علیه السلام پس انداز می کرد. با گذشت زمان ودر پی برکتی که خدا در اموال او قرار داد، با همان پس انداز قطعه زمینی در خارج شهر خرید ودیری نپایید که آن شهر توسعه یافت وزمین یادشده داخل شهر قرار گرفت. پس از آن، مرد کارگر در آن قطعه زمین حسینیه ای بنا کرد که هیچ گاه از رفت وآمد نمازگزاران وعزاداران امام حسین علیه السلام خالی نمی شد والبته این مسأله از توفیقات الهی حاصل شد.
در روز قیامت که دارایی وفرزندان به کار انسان نمی آید، این مرد حسینیه ای در کارنامه اعمال خود دارد که آن را وقف حضرت سیدالشهدا علیه السلام کرده است.
ما نیز باید در این راه قدم برداریم وهمت خود را مصروف خدمتگزاری به امام حسین علیه السلام کنیم وهیچ خدمتی را در این راهِ بی مانند واستثنایی، کوچک نشماریم؛ زیرا توفیق از جانب خدای سبحان است وخدا تمام اموری را که به امام حسین علیه السلام مربوط است، استثنایی قرار داده است.
